Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

conubium L

  • 1 conubium

    cōnūbium (connubium), ī, n. (con u. nubo), die Eingehung eines matrimonium iustum, d.i. einer mit allen rechtlichen Folgen gültigen Ehe in bestimmter Form zwischen Gleichberechtigten (in Rom anfangs nur zwischen Bürgern desselben Standes, dann auch zwischen Patriziern u. Plebejern), die förmliche Vermählung, I) als gesetzmäßige, streng bürgerliche Eheverbindung, a) eig.: conubii societas, Liv.: conubia promiscua, Liv.: conubium dirimere, Liv.: Sabinorum conubia coniungere, Cic.: per conubia Gaetulos secum miscere, Sall.: sequuntur conubia et affinitates, Cic. – Bei Dichtern im Plur. v. einer Eheverbindung, conubia nostra (mit mir), Ov.: Pyrrhi conubia servare, Verg.: conubiis ambire Latinum, mit Heiratsanträgen umwerben (= die Tochter des L. zur Ehe begehren), Verg. – b) übtr.: α) (poet.) der Beischlaf, ad conubia Veneris praesto esse, Lucr.: cupere conubia Daphnes, Ov.: Veneris conubia inire, Ov. – β) von Bäumen, illae (pomiferae arbores) ultro ab homine didicere blandos sapores adoptione et conubio, durch Pfropfen u. anderweitige Verbindung, Okulieren, Plin. 16, 1. – II) als Recht, ein matrimonium iustum einzugehen, das Eherecht, compar conubium, Liv.: societatem conubiumque novo populo petere, Liv.: conubium finitumis negare, Liv.: mulier, cum fuisset nupta cum eo, quicum conubium non esset, Liv.: quibus conubia cum finitumis non essent, Liv.: etiam disiunctis populis conubia tribuere, Cic.: conubia ut ne plebei cum patribus essent sancire, Cic.: Samnites foedere primum, deinde conubio, atque inde cognationibus, postremo civitate sibi coniunxisse, Liv.: Persas et Macedones conubio iungi, Curt. – / Bei Dichtern aus prosodischen Gründen oft dreisilbig, zB. conubio, Verg. Aen. 1, 73. Ov. met. 6, 428: conubiis, Verg. Aen. 7, 96.

    lateinisch-deutsches > conubium

  • 2 conubium

    cōnūbium (connubium), ī, n. (con u. nubo), die Eingehung eines matrimonium iustum, d.i. einer mit allen rechtlichen Folgen gültigen Ehe in bestimmter Form zwischen Gleichberechtigten (in Rom anfangs nur zwischen Bürgern desselben Standes, dann auch zwischen Patriziern u. Plebejern), die förmliche Vermählung, I) als gesetzmäßige, streng bürgerliche Eheverbindung, a) eig.: conubii societas, Liv.: conubia promiscua, Liv.: conubium dirimere, Liv.: Sabinorum conubia coniungere, Cic.: per conubia Gaetulos secum miscere, Sall.: sequuntur conubia et affinitates, Cic. – Bei Dichtern im Plur. v. einer Eheverbindung, conubia nostra (mit mir), Ov.: Pyrrhi conubia servare, Verg.: conubiis ambire Latinum, mit Heiratsanträgen umwerben (= die Tochter des L. zur Ehe begehren), Verg. – b) übtr.: α) (poet.) der Beischlaf, ad conubia Veneris praesto esse, Lucr.: cupere conubia Daphnes, Ov.: Veneris conubia inire, Ov. – β) von Bäumen, illae (pomiferae arbores) ultro ab homine didicere blandos sapores adoptione et conubio, durch Pfropfen u. anderweitige Verbindung, Okulieren, Plin. 16, 1. – II) als Recht, ein matrimonium iustum einzugehen, das Eherecht, compar conubium, Liv.: societatem conubiumque novo populo petere, Liv.: conubium finitumis negare, Liv.: mulier, cum fuisset nupta cum eo, quicum conubium non esset,
    ————
    Liv.: quibus conubia cum finitumis non essent, Liv.: etiam disiunctis populis conubia tribuere, Cic.: conubia ut ne plebei cum patribus essent sancire, Cic.: Samnites foedere primum, deinde conubio, atque inde cognationibus, postremo civitate sibi coniunxisse, Liv.: Persas et Macedones conubio iungi, Curt. – Bei Dichtern aus prosodischen Gründen oft dreisilbig, zB. conubio, Verg. Aen. 1, 73. Ov. met. 6, 428: conubiis, Verg. Aen. 7, 96.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > conubium

  • 3 conubium

    conubium conubium, i n брак, бракосочетание

    Латинско-русский словарь > conubium

  • 4 cōnūbium

        cōnūbium (not connū-), n    [com-+nubo], marriage, wedlock (as a civil institution; cf. coniugium, the personal union), C.: per conubia Gaetulos secum miscuere, S.: natae, V.: nostra, with me, O.: Pyrrhin' conubia servas? V.: conubiis ambire Latinum, i. e. for his daughter's hand, V. — The right of intermarriage: conubia plebei cum patribus sancire: patrum et plebis, L.— Sexual union, O.
    * * *
    marriage/wedlock; right to marry; act/ceremony of marriage (usu. pl.); intermarriage between two groups of people/instance of it; right to intermarry; married partner/spouse, husband/wife; sexual union; ingrafting (plants)

    Latin-English dictionary > cōnūbium

  • 5 conubium

    cōnūbĭum (less correctly connū-bĭum; cf. Rib. prol. Verg. p. 393), ii (m the poets often trisyl., thus:

    conubio,

    Verg. A. 1, 73; 4, 126; 7, 253; Ov. M. 6, 428:

    conubia,

    Lucr. 3, 777:

    conubiis,

    Verg. A. 3, 136; 4, 168; v. Wagn. and Forbig. ad Verg. A. 1, 73; and cf. conubialis), n. [nubo], marriage, wedlock (considered as a civil institution; while conjugium had regard to the physical union, cf. Dict. of. Antiq.).
    I.
    Prop. (very freq. in prose and poetry), Cic. de Or. 1, 9, 37; id. Off. 1, 17, 54; Sall. J. 18, 6; Liv. 4, 5, 6; 4, 6, 2 sq.; Cat. 62, 57; 64, 141; Verg. A. 1, 73; 3, 136; v. the passages cited, init., from Verg. and Ov.— Plur., of a single marriage ( poet.):

    Pyrrhin' conubia servas?

    Verg. A. 3, 319; Val. Fl. 8, 421.—
    II.
    Meton.
    A.
    = jus conubii or conubii societas, the right to intermarry, according to Roman principles:

    conubia illi (sc. decemviri) ut ne plebi et patribus essent, inhumanissimā lege sanxerunt, quae postea plebei scito Canulejo abrogatast,

    Cic. Rep. 2, 37, 63; cf. Liv. 4, 1, 1 sq.; 8, 14, 10; 9, 43, 23 and 24; Curt. 8, 4, 25; cf. Gai Inst. 1, § 55 sq. al.—
    B.
    Poet., sexual union (cf. conjugium, II. B. 1.), Lucr. 3, 777; 5, 1011; Ov. Am. 2, 7, 21.—
    * C.
    Of plants, an ingrafting, Plin. 16, pr. § 1.

    Lewis & Short latin dictionary > conubium

  • 6 conubium

    conubium (conn–), ii, n., marriage, H. 13:4.*

    English-Latin new dictionary > conubium

  • 7 conubium

    cō-nūbium, ī n. [ nubo ]
    1) брак, бракосочетание, как гражданское установление (compar. c. L; conubia plebĕi cum patribus C)
    conubiis ambire aliquem V — делать кому-л. предложение о браке (просить руки его дочери)
    3) прививка (растений) PM

    Латинско-русский словарь > conubium

  • 8 conubium

    , i n
      брак, бракосочетание

    Dictionary Latin-Russian new > conubium

  • 9 connubium

    cōnūbĭum (connūbĭum), ĭi, n. [st2]1 [-] mariage (considéré légalement). [st2]2 [-] droit de mariage. [st2]3 [-] liaison illégitime. [st2]4 [-] ente, greffe.
    * * *
    cōnūbĭum (connūbĭum), ĭi, n. [st2]1 [-] mariage (considéré légalement). [st2]2 [-] droit de mariage. [st2]3 [-] liaison illégitime. [st2]4 [-] ente, greffe.
    * * *
        Connubium. Cic. Conjonction par mariage, Droict de mariage.
    \
        Promiscua connubia. Liu. Mariage des nobles avec les roturiers.
    \
        Connubium adipiscitur virgo. Catul. Est mariee.
    \
        Dirimere connubium. Liu. Dissouldre et deffaire un mariage.
    \
        Firmare connubia. Catul. Confermer, Asseurer, Faire ferme.
    \
        Inire connubium. Ouid. Se marier.
    \
        Iungere connubio. Virgil. Conjoindre par mariage, Marier.
    \
        Morari in connubio natae thalamoque. Virgil. S'arrester à penser au mariage de sa fille.
    \
        Repellere connubia alicuius. Virgil. Refuser.
    \
        Seruare connubia alicuius. Virgil. Estre encore mariee avec luy.
    \
        Subire connubia barbara. Claud. Se marier à un barbare et estrangier.

    Dictionarium latinogallicum > connubium

  • 10 connubium

    conubium (conn–), ii, n., marriage, H. 13:4.*

    English-Latin new dictionary > connubium

  • 11 conjugium

    conjŭgĭum, ii, n. [conjugo], a connection, union.
    I.
    Lit.:

    corporis atque animae (opp. discidium),

    Lucr. 3, 845:

    inter has (feminas) et Theodorum quasi conjugium animosi spiritūs esse potuit,

    Val. Max. 6, 2, ext. 3.—
    II.
    Trop., a connection by marriage, marriage, wedlock (considered in a physical point of view, while conubium is regarded as a civil or political institution; cf. conubium;

    class. in prose and poetry),

    Cic. Off. 1, 17, 54; id. Fin. 4, 7, 17; id. Att. 6, 8, 1; Ter. And. 3, 3, 29; Nep. Cim. 1, 3; Cat. 66, 28; Verg. A. 3, 475; 4, 172; Ov. M. 2, 804.—Of animals, Ov. F. 4, 336; Plin. 10, 34, 52, § 104 al.; cf.: sine ullis Conjugiis [p. 423] vento gravidae (equae), Verg. G. 3, 275. —
    B.
    Meton.
    1.
    Concubinage, Ov. M. 14, 298; 10, 295.—
    2.
    (Abstr. pro concr.) A husband, Prop. 3 (4), 13, 20; a wife, Verg. A. 3, 296; 7, 423; 7, 433; 11, 270; Tac. A. 12, 65; cf.:

    ferre Inmitem dominam conjugiumque ferum,

    Tib. 3, 4, 74.—In plur., a pair, of animals, Plin. 8, 23, 35, § 86; 9, 8, 7, § 21; 10, 12, 15, § 31.

    Lewis & Short latin dictionary > conjugium

  • 12 conubialis

    cōnūbĭālis (less correctly connū-bĭālis; in the poets gen. to be read as four syll.; cf. conubium; only in Claud. Ep. 2, 18, cōnŭbiālis), e, adj. [conubium], pertaining to wedlock, connubial, conjugal ( poet.;

    perh. first used by Ov.): jura,

    Ov. H. 6, 41:

    vincla,

    Stat. Th. 5, 112:

    carmen,

    Claud. IV. Cons. Hon. 651:

    vectigal,

    id. Epist. 2, 18:

    foedus,

    Salv. Gub. 7, p. 244.—
    * Adv.: cō-nūbĭālĭter, in a conjugal manner, connubially:

    procum allegaret,

    Mart. Cap. 6, § 576.

    Lewis & Short latin dictionary > conubialis

  • 13 Canulejus

    Canulējus, a, um
    Канулей, римск. nomen; наиболее известен Gajus C., народный трибун в 445 г. до н. э., проведший закон о праве на брак между патрициями и плебеями (conubium), и автор законопроекта о праве плебеев на занятие консульской должности C, L, Fl

    Латинско-русский словарь > Canulejus

  • 14 co-

    I приставка = cum-
    перед начальным гласным или h основного слова (напр., coactus, coērceo, cohaereo)
    II co- приставка = cum-
    перед начальным n основного слова (напр., cōnecto, cōnubium, cōnitor)

    Латинско-русский словарь > co-

  • 15 coeo

    co-ēo, iī (редко īvī), ītum, īre
    1) сходиться, собираться (cum aliquo C etc.; inter se V; in aliquem locum T)
    2) о противниках сходиться, сближаться ( jam agmina coibant QC)
    vix memini nobis verba coisse decem Prp — насколько помню, мы вряд ли обменялись и десятью словами
    4)
    а) уплотняться ( labra coēunt Q); густеть, застывать ( bitumen coit PM); свёртываться (lac coit Vr, CC); замерзать ( pontus coit O); смыкаться ( palpebrae coēunt CC)
    cornua quum lunae pleno semel orbe coīssent O — с тех нор, как рога луны один раз сомкнулись, образуя полнолуние, т. е. месяц тому назад
    б) сжиматься, скрючиваться или срастаться ( digiti coēunt O)
    5) присоединяться (к чьему-либо мнению), соглашаться, вступать в соглашение ( cum aliquo de re aliquā Nep)
    6) вступать в половую связь, совершать половой акт (cum aliquo QC; cum aliena uxore Q; alieno servo G); спариваться ( pecus coit O)
    7) сочетаться (virtus et summa potentia non coēunt Lcn)
    c. societatem C (foedus V) cum aliquo — заключать союз (договор) с кем-л.

    Латинско-русский словарь > coeo

  • 16 compar

    I com-par, aris adj.
    c. alicui (rei) L и alicujus (rei) AGравный кому (чему)-либо
    II compār, aris m., f.
    товарищ, спутник Pl etc.; супруг или возлюбленный Pl, Ctl, O etc.
    III compār, aris n.

    Латинско-русский словарь > compar

  • 17 conjugium

    ī n. [ conjungo ]
    1) сочетание, связь ( corporis atque animae Lcr)
    2) (тж. c. maritale Col) брачный союз, брак (в фактическом смысле, в отличие от conubium — в гражданском смысле Ter, C, O etc.)
    3) соитие, любовная связь Tib, O; спаривание V, O
    4) супруг Prp, V; супруга V; pl. брачная пара (тж. у животных) PM, CTh

    Латинско-русский словарь > conjugium

  • 18 conubialis

    cōnūbiālis, e [ conubium ]
    брачный, супружеский (jura O; vincla St)

    Латинско-русский словарь > conubialis

  • 19 externus

    I a, um [ exter ]
    1) находящийся вне, внешний (e. et adventicius tepor C; bona O; hostis C)
    2) чужой, посторонний (res, homines C)
    3) иноземный, чужеземный, иностранный (mores T; gens V)
    II externus, ī m.
    1) чужак, чужой, посторонний человек ( canum odium in externos C)
    2) иностранец, чужеземец ( externi alienique VP)

    Латинско-русский словарь > externus

  • 20 adipiscor

    ad-ipiscor, adeptus sum, adipiscī (ad u. apiscor), habhaft werden, I) räumlich erreichen, einholen, vix adipiscendi (te) potestas modo fuit, Plaut.: fessos, fugientem, Liv.: quos sequebantur non sunt adepti, Liv.: signa (i.e. sidera) adipiscuntur lunam, Lucr. – II) übtr., a) etw., wonach man gestrebt hat, erreichen, α) geistig erreichen, erfassen, quod vis divina assequi non possit, si id mens humana adepta non sit, Cic. Rosc. Am. 131. – β) etw. als erstrebtes Besitztum erreichen, erringen, erlangen, zu etw. gelangen (Ggstz. amittere), dictis (durch Witze) menstruales epulas, Plaut.: par conubium maturo tempore (v. einer virgo), Catull.: senectutem, Cic.: victoriam, Caes.: gloriam, Nep.: laudem, Cic.: gloriam, laudem, decus, Plaut.: famam latiorem, weit u. breit berühmt werden, Solin.: paternos honores, Brut. bei Cic.: ius suum, Liv.: in adipiscenda morte manu eius adiutus, bei seiner Selbstentleibung, Suet.: singula mediocriter, sich zu eigen machen (aneignen), Cic.: maximam ab omnibus (bei allen) laudem, Cic.: potentiam apud unum, odium apud omnes, Tac.: gloriam ex alqa re, Nep.: finis bonorum est adeptum esse omnia e natura et animo et corpore et vita, Cic.: quod adeptus est per scelus, Cic.: immortalitatem quandam per vos, Cic.: adeptos aliquantum se ad dicendum et ad iudicandum, Cic.: Partic. im Vok., omnium triumphorum lauream adepte maiorem, Plin. 7, 117: m. Genet., rerum adeptus est, Tac. ann. 3, 55. – m. folg. ut od. ne u. Konj., Cic. Verr. 2, 51; Mil. 34. – Pass., non aetate, verum ingenio adipiscitur sapientia, Plaut. trin. 367: haec adipiscuntur, C. Fann. bei Prisc. 8, 15. – öfter Partic. adeptus, Sall. u.a. (s. Kritz u. Fabri zu Sall. Cat. 7, 3. Neue-Wagner Formenl.3 Bd. 3. S. 23). – b) übh. etw. erlangen, bes. Unangenehmes, nomen a tonso capillo, Ov.: nullum crimen, Ov.: malis consiliis pares eventus, Liv. 6, 8. § 8. – / Parag. Infin. Präs. adipiscier, Plaut. capt. 483. Ter. Andr. 332.

    lateinisch-deutsches > adipiscor

См. также в других словарях:

  • Conubium —   [lateinisch] das, s/...bi |en,    1) ohne Plural, römisches Recht: die Fähigkeit bestimmter Personen, miteinander eine gültige Ehe einzugehen (fehlte ursprünglich z. B. bei Verschiedenheit des Standes).    2) Sozialgeschichte, Genealogie:… …   Universal-Lexikon

  • conubium — (izg. konúbium) m DEFINICIJA pravn. pov. u antičkom Rimu pravo sklapanja zakonitog braka ETIMOLOGIJA lat …   Hrvatski jezični portal

  • Conubium — Das conubium ist im römischen Recht die Fähigkeit, mit einer bestimmten Person eine anerkannte Ehe eingehen zu können. So ermöglichte erst 445 v. Chr. eine lex Canuleia Ehen zwischen Plebejern und Patriziern. Mit der Constitutio Antoniniana von… …   Deutsch Wikipedia

  • Conubium — Co|nu|bi|um [k...] vgl. ↑Konubium …   Das große Fremdwörterbuch

  • conubium — variant of connubium …   Useful english dictionary

  • CONB — conubium …   Abbreviations in Latin Inscriptions

  • CONUB — conubium …   Abbreviations in Latin Inscriptions

  • КОНУБИУМ —    • Conubĭum,          см. Matrimonium, Брак, II …   Реальный словарь классических древностей

  • CONCUUXOR — conubium cum uxoribus …   Abbreviations in Latin Inscriptions

  • CONCUUXORQ — conubium cum uxoribus quas …   Abbreviations in Latin Inscriptions

  • CONCUUXQUA — conubium cum uxoribus quas …   Abbreviations in Latin Inscriptions

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»